آغاز شمارش معکوس تخریب خانه‌های تاریخی شیراز
تاریخ انتشار: ۱۲ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۹۶۵۰۷
یک استاد دانشگاه پس از بررسی و پرس‌وجوهای میدانی از بافت تاریخی شیراز، از آغاز شمارش معکوس برای تخریب تعداد زیادی از خانه‌های تاریخی تا چند روز آینده خبر داد و گفت: در این شرایط سخت زندگی، به ساکنان فرصتی چند روزه برای ترک خانه‌ها داده شده و چنانچه خانه را ترک نکنند آب، برق و گاز آنها قطع خواهد شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش ایران اکونومیست، غلامحسین معماریان ـ استاد دانشگاه علم و صنعت و دکتری معماری از دانشگاه منچستر انگلستان ـ با این یادآوری که «پاک کردن بخشی از حافظه تاریخی مردم ایران و شیراز خطایی نابخشودنی و خیانتی بزرگ به تاریخ و فرهنگ کشور عزیزمان ایران است.» در نامه‌ای خطاب به محمدهادی ایمانیه، استاندار فارس نوشت: «مستحضر هستید که در یک سال گذشته بسیاری از متخصصان و اساتید دانشگاه، اعتراض و مخالفت خود را برای طرح‌های تخریب بافت تاریخی شیراز به جنابعالی و دیگر مسؤولان اعلام کرده‌اند.
با وجود طرح تفصیلی بافت تاریخی ابلاغی سال ۱۳۹۶ و طرح موضعی شرق شاه چراغ (ع) سال ۱۴۰۰ تهیه شده توسط مشاور که تخریبی را در این بخش پیشنهاد نداده‌اند، در اردیبهشت ۱۴۰۱ کمیسیون ماده ۵ شهرداری شیراز طرحی را تصویب کرد که بخش‌های قابل توجهی از بافت تاریخی محلات «بیات» و «اسحاق بیک» که از قدیمی‌ترین بخش‌های شیراز قدیم هستند، تخریب خواهند شد.
کمیسیون ماده ۵ با استناد به خط پیشنهادی وزارت میراث فرهنگی، تخریب‌های گسترده‌ای را مصوب کرده است. متاسفانه وزارت میراث فرهنگی که باید حافظ این میراث گرانبها باشد، شریک تخریب‌ها شده و کسب رضایت مسؤولان محلی را بر منافع ملی و فرهنگی مردم ایران و شیراز ترجیح داده است. پس از اینکه خریدهای املاک این محدوده از طرف اداره راه شهرسازی در خرداد ۱۴۰۱ علنی شد، در نامه‌ای خطاب به جنابعالی درخواست شد تا دستور فرمایند مسؤولان ذی‌ربط از پنهان‌کاری دست بردارند و دوستداران فرهنگ این کشور را به بازی نگیرند که هیچ پاسخی دریافت نکردیم. به هر حال در این شرایط نامناسب اقتصادی کشور و معضل کمبود مسکن برای بسیاری از مردم، اداره راه و شهرسازی با صرف میلیاردها تومان، خرید املاک بافت تاریخی و تخریب آنها را در اولویت خود قرار داده است.
در تاریخ ۱۱ بهمن ماه ۱۴۰۱ با ده‌ها نفر از دوستداران بافت تاریخی شیراز از محدوده طرح تخریبی مصوب کمیسیون ماده ۵ بازدیدی علمی انجام دادیم. در این بازدید اطمینان یافتم که اعضای کمیسیون ماده ۵ و عاملان تخریب آن در سازمان میراث فرهنگی فاقد علم و آگاهی از ارزش‌های نهفته در این بخش از بافت تاریخی هستند. شاید یکی از دلایل آن عدم درک آنها از کیفیت فضاهای مناسب زندگی انسان‌هایی باشد که قرن‌ها تجلی فرهنگشان را در مکان‌های زیست خود نشان داده‌اند. کوچه‌ها، بازارچه‌ها و تعداد زیادی از خانه‌های ارزشمند در این محلات گوشه‌ای از این مکان‌های با کیفیت هستند که تا چند روز آینده به خاک و آسفالت تبدیل خواهند شد. مسؤولان امضاکننده مصوبه باید مروری بر نحوه تملک تا تخریب خانه‌ها داشته باشند تا شاید به برخی از اعمال و اتفاقات غیرانسانی که واقع می‌شود وقوف یابند. در بازدید از خانه‌های محل طرح تخریب، مشخص شد که از طرف برخی ادارات به خانه‌های این محدوده مراجعه شده است و در این شرایط سخت زندگی، به ساکنان فرصتی چند روزه برای ترک خانه جهت تخریب داده شده است و چنانچه خانه‌ها را ترک نکنند آب، برق و گاز آن ها قطع خواهد شد و ...
جناب استاندار محترم، پاک کردن بخشی از حافظه تاریخی مردم ایران و شیراز خطایی نابخشودنی و خیانتی بزرگ به تاریخ و فرهنگ کشور عزیزمان ایران است. در شرایط خاص امروز کشورمان که دشمنان داخلی و خارجی از هر سو به فرهنگ کهن ایران‌زمین می‌تازند و با توجه به عواقب بسیار منفی آن در سطح ملی و بین‌المللی از آن مقام محترم درخواست دارد تا دستور فرمایند از این اقدام ضدفرهنگی جلوگیری شود و مسؤولان ذی‌ربط برای مرمت، احیاء و استحکام‌بخشی بافت تاریخی تلاش کنند تا محیطی قابل زندگی و با کیفیت برای ساکنین آنها فراهم آید.»
این استاد دانشگاه در خردادماه ۱۴۰۱ نیز در نامه‌ای دیگر به استاندار فارس از طرح خرید «پلاک‌های ثبتی مشخص در بافت تاریخی شیراز» در جریان طرح گسترش شاهچراغ پرده برداشت و درخواست کرد: «اگر حامیان و مجریانی در خفا مشغول اجرای طرح تخریب بافت تاریخی شیراز هستند، دستور دهید آن "طرح پنهان" را کنار بگذارند و ما را با این اقدامات به بازی نگیرند.»
معماریان پیش از آن هم، در بهمن ماه ۱۴۰۰، وقتی طرح گسترش ۵۷ هکتاری شاهچراغ بار دیگر به جریان افتاد، در نامه‌ای به استاندار فارس، توقف این طرح را درخواست کرده و گفته بود: «متاسفانه به نظر می‌رسد نگاه عربستانی تخریب بافت‌های تاریخی و طراحی مجموعه‌های زیارتی، الگویی برای ما ایرانیان شده و این را می‌توان از تجربیات چند دهه گذشته در شهرهای ایران، به‌ویژه مشهد و شیراز مشاهده کرد.»
در همان نامه بهمن‌ماه خطاب به استاندار فارس، توالی تخریب بافت تاریخی شیراز در چهار دهه اخیر، به این شرح یادآوری شده بود:
۱-تخریب بافت تاریخی شمال مسجد نو با نابودی ده‌ها خانه و ساخت خیابان شهید دستغیب در دهه ۱۳۶۰
۲-تخریب حدود ۸۰ هزار متر مربع از بافت تاریخی در جنوب بارگاه شاه چراغ به نام بین‌الحرمین در اوایل دهه ۱۳۷۰ و تبدیل آن به پاساژها و هتل و ...
۳-تخریب ۳۵۰۰۰ متر مربع فضای پیرامون مدرسه خان (مدرسه ملاصدرا عالم بزرگ اسلامی) که تبدیل به پاساژ طلافروشی در حریم حفاظتی این مدرسه مهم کم‌نظیر تاریخی شده است.
۴-احداث خیابان ۹ دی در بافت تاریخی به بهانه ایجاد دسترسی به در غرب شاه چراغ و به بهای تخریب ده‌ها خانه تاریخی، در حالی که دسترسی از طریق خیابان و میدان موجود بود و با ساخت شبستان روی میدان احمدی، راه دسترسی عمومی را بستند و مجموعه را با مشکل مواجه کردند.
۵-طرح ۵۷۰ هزار متری (بیش از نیم میلیون متر مربع) گسترش شاه چراغ (ع) با هدف تخریب بخش‌های بزرگی از بافت تاریخی و ایجاد صحن بزرگ ( به اندازه تقریبی ۶ زمین فوتبال)، قبرستان زیرزمینی و مراکز رفاهی، خرید و ... که در نهایت سرنوشتی مانند پیرامون بارگاه امام رضا (ع) را در پی خواهد داشت که تاکنون بخش‌هایی از آن نیز تخریب شده است.
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: شیراز ، بافت تاریخی شیراز ، تخریب ، استاندار فارس ، شاهچراغ ، طرح توسعه حرم شاهچراغ(ع) ، بافت تاریخی
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: شیراز بافت تاریخی شیراز تخریب استاندار فارس شاهچراغ طرح توسعه حرم شاهچراغ ع بافت تاریخی بافت تاریخی شیراز تخریب بافت تاریخی کمیسیون ماده ۵ بافت تاریخی استاندار فارس استاد دانشگاه نامه ای شاه چراغ خانه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۹۶۵۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
امروز، روز شیراز؛ شهر شعر و هنر و حافظ
امید جهانشاهی ؛ عصر ایران - امروز روز شیراز است، شهر حضرت ناز، حافظ شیراز، حافظه ی تاریخی ایرانیان برای خواستن زندگی. شهر عشق و نسیم و عطر بهار نارنج و باغ های دل باز: عفیف آباد و جنت و نارنجستان و دلگشا و ارم. شهر سعدی، شهر حضرت شعر. مهد فرهنگ و هنر؛ خال لب هفت شهر. قهوه شیرازی، سالاد شیرازی، کلم پلو؛ آیین خوان و خوراک خواستنی.
اگرچه تخت جمشید نشانه روشنی از سابقه تمدن در این منطقه است اما دیرینه شیراز به گواهی کشفیات باستان شناسی سال 1395 در تپه چهار هکتاری پوستچی به هفت هزارسالگان می رسد. نام باستانی آن، تیرازیس بوده است.
شیراز در درازنای تاریخ از جمله مناطق امن بوده است و از همین رو در دوران های مختلف چه پیش از اسلام و چه پس از آن،از قطب های فرهنگ و هنر ایران زمین بوده است. به قول سعدی: «شهرها همه بازند و شیراز شهباز»
اگرچه از دوره های مهم تاریخی، یادگاری هایی در شیراز می توان یافت. عمارت باغ ارم یادگار دوران قاجار است با آن نقاشی های رنگ روغن، منبت کاری های روی درها و گچ بری ها و کاشی کاری های نما.
اما بسیاری بناهای فاخر امروز شیراز مربوط به دوران کریم خان زند است مثل بازار وکیل، حمام وکیل و ارگ کریم خان که محل حکومت او بود و پس از او نیز دارالحکومه امرای فارس شد. کریمخان زند را بهترین پادشاه ایران بعد از حمله اعراب دانسته اند. او از افسران شجاع سپاه نامدار نادرشاه بود که پس از مرگ وی به ایل خود برگشت. محبوبیت کریمخان زند که خود را وکیل رعایا می نامید در تاریخ ایران بی‌نظیر است.
آنچه کریمخان را ستایش‌برانگیز کرد مردمداری، دادگری و سخاوتش نسبت به زیردستانش بود. از سخاوتمندی کریمخان بسیار گفته‌اند. در رستم‌التواریخ آمده است که وقتی کریمخان جایی را که فتح می‌کرد غارت نمی‌کرد و می‌کوشید حقوق سربازانش را بدهد. وقتی دیوار شهر شیراز را دوازده هزار کارگر می‌ساختند، هنگام حفاری سکه‌های اشرفی فراوانی یافت شد. او به جای مصادرۀ سکه ها و به جیب زدن آن (به نام دولت و به کام خود)، سکه‌ها را میان همان کارگران تقسیم کرد.
شیراز در دوره ای شهره به مکتب نگارگری بود و در دورانی مشهور به دارالعلم. در دوران عضدالدوله دیلمی، چنان کتابخانه بزرگی داشت که از همه علوم و فرهنگ آن روز نشانی از ان می شد جست و گواهی از جایگاه شیراز در تاریخ فرهنگ ایران دارد. صنعت کتاب سازی و کتاب آرایی از صنایع تاریخی این شهر بوده است. از همین رو، سعدی در حق شیراز گفته است: «چه شام و چه مصر و چه بّر و چه بحر؛ همه روستایند و شیراز شهر.»
تعین روزی به نام شهری را باید غنیمت شمرد برای شناخت و ستایش شهرها و توجه به توسعه آنها مبتنی بر طبیعت و سرشت تاریخی شان.
چه شد اصفهان که روزگاری شهری جهانی بود و شهره به زیبایی و شکوه و صنایع مختلف و صادرات ابریشم به اروپا داشت، و مستشرقین بسیار تحسینش می کردند به جای اینکه امروز قطب گردشگری ایران باشد، حالا درگیر فاجعه فرونشست است و آلودگی.
چرا هر ساله در نوروز حدود دومیلیون نفر بی اعتنا و بی تفاوت از کنار خوی رد می شوند تا به ترکیه بروند برای خرید، کنسرت و یا به اصطلاح خوش گذراندن که البته گاهی می شود تجمع اعتراضی «پول ما را پس بده» در مقابل هتل آنتالیای ترکیه. این حق شهر قدیمی و پر آوازه خوی نیست با این همه ظرفیت.
شهری که از دوران سلجوقیان بواسطه قرار داشتن در جاده ابریشم یکی از مراکز تجارت و رونق و مهد تمدن بوده است و امروز نیز آکنده از جاذبه های طبیعی و تاریخی و قابلیت های تفرج گاهی و تجارت و ظرفیت های توسعه است، نباید بین راهی خیل مسافران عازم وان و انتالیا باشد که چند دهه است به نوایی رسیده اند از صدقه سری مسافران ایرانی. «تفو بر تو ای چرخ گردون تفو»
براستی چرا برای زیبایی و شیکی روی برخی تیشرت ها و لباس ها به زبان انگلیسی درج می کنند پاریس و لندن. دریغ آنجاست که حتی تولیدکننده ایرانی برای ارزشمند و به زبان امروز باکلاس کردن محصولش این کار را می کند. این نشانه فقدان اعتماد به نفس ملی است. نشانه اینکه هیچ چیز به اندازه ایران غریب نبوده است. روزهای شهرهایمان را بزرگ و باشکوه برگزار کنیم برای اعتماد به نفس ملی و برای هویت ملی.
به این کلیشه های تحقیرآمیز در مورد شهرهایمان پایان دهیم. به این خود تحقیری بی بنیاد پایان دهیم. قزوین از مظاهر تمدن ایرانی است. پایتخت خوشنویسی ایران است. موزه بزرگ قزوین و خیابان سپه که اولین خیابان ایران است، گواهی بر ارزشمندی این شهر ریشه دار و اصیل فرهنگی دارد. در وصف قزوین همین بس که از حیث تعدد آثار تاریخی در یک شهر، در ایران و حتی جهان دارای جایگاه است. تبریز و اصفهان و یزد و اهواز و قزوین و سنندج را آن گونه که باید و شایسته است توصیف کنیم و به آنها ببالیم. اگر ایران را گرامی می داریم، اجزایش همین شهرهاست: لبت شیراز و چشمت اصفهان و خنده ات گیلان پر از مستی و راز و شوق هستی، روح ایمانم! (حمیدرضا گلشن) از این منظر، روز شیراز روزی خاص تنها مربوط به شهر شیراز نیست. روز ملی ایران برای تکریم شعر و فرهنگ و هنر و حافظ و یک تاریخ پر از شکوه و زیبایی است از جمله دوران کریم خان زند.
روز تبریز، یک روز ملی است برای درود ایران به خروش غرور آفرین مشروطه خواهی، به پرچم های سرافراز غیرت: ستارخان و باقرخان.
روز یزد، روز اعتدال است و نجابت و مدارای ریشه گرفته از افق های باز کویر.
روز رشت بهانه ستایش تجدد و فرهنگ است.
برای خلاصی از باستان گرایی به مثابه ستایش ایرانیتی انتزاعی و نمایشی، باید به شناخت و ستایش شهرها پرداخت. هر شهر پنجره ای است به شناخت ایران. هر شهر حس و بو و رنگی است از رنگین کمان درخشان ایران. شیراز سبک بال و همه ناز و عاشق و معتدل هم بخشی از ویژگی ایران است. کانال عصر ایران در تلگرام
دستگیری ۴ متهم اصلی پرونده مفقودی یسنا کودک کلالهای